Czasem inspiracje przychodzą do nas w najmniej spodziewanym momencie. Dla mnie naturalne jest, że pojawiają się podczas oglądania filmu czy czytania książki, ale chyba nie spodziewałam się, że także robienie zakupów i ich reklamowanie będzie dobrym tematem na bloga, a tu proszę. Jak zwykłe zakupy mogą zainspirować rekrutera? W czym proces rekrutacyjny jest podobny do zwracania produktu? O tym dziś, zapraszam.
Kiedy po raz kolejny zaczęłam oglądać „The New Amsterdam”, przypomniałam sobie, jak pięknie nawiązuje on do mojej pracy. To obraz najlepszych zasad pracy z ludźmi, opartych o transparentną komunikację, zaangażowanie i współpracę. Trzecie spotkanie z doktorem Maxem Goodwinem i jego zespołem ponownie mnie uczy i inspiruje.
Zawsze tak miałam, że kiedy jakiś temat mnie zainteresował – przepadałam. Potrafię w ten sposób skupić się na słuchaniu ciągle tej samej płyty, czytaniu jednego gatunku książek. Dotyczy to też zainteresowania tematami. Tym, co w tym roku szczególnie mnie wciągnęło, są moje talenty, które namierzyłam dzięki Testowi Gallupa, a teraz poznaję lepiej za sprawą pewnego podcastu.
Przypadkowe przeglądanie zasobów Netflixa zaowocowało zobaczeniem bardzo fajnego hiszpańskiego filmu. Historia przedsiębiorców, którzy muszą podjąć ważną decyzję dla nich wszystkich i samego biznesu, znakomicie ukazuje, że praca i życie prywatne zawsze na siebie wpływają. Czy tego chcemy, czy nie.
Oglądając serial, chcemy się zrelaksować, odpocząć od obowiązków, codzienności, pracy. Bywa tak, że myśli uparcie krążą wokół zawodowych tematów. Krążą niczym zło po Hawkins. Efektem tego może być wtedy zbiór skojarzeń Stranger Things - employer branding.
Mimo że książkę Bransona „Like a virgin. Czego nie nauczą Cię w szkole biznesu” czytałam już kilka tygodni temu, potrzebowałam chwili, aby moje wrażenia się umocniły. Dziś jestem gotowa na małe podsumowanie. Let’s go.
Od dłuższego czasu nosiłam się z zamiarem wykonania testu Gallupa. Chciałam potwierdzić dla samej siebie, jak dobrze się znam. Pewnego wieczoru moja wrodzona ciekawość wzięła górę i poszłam za ciosem. Oto czego się dowiedziałam.
Książki z gatunku „dobre rady” często wpadają mi w ręce. Nie o wszystkich piszę, bo niektóre są jakby żywcem przepisane z krypto poradników biznesowych. I choć nie mam pewności, jak było z „Przejażdżką życia”, to ufam, że spis nadrzędnych wartości Roberta Igera odzwierciedla jego postępowanie i może być dobrą inspiracją.
Wiele razy słyszałam o sobie, że jestem idealistką. Bujam w obłokach, mam nierealne wyobrażenie o pracy. Że takie rzeczy jak ponadprzeciętne zaangażowanie, szczera sympatia do współpracowników i samowolne nadgodziny można zobaczyć tylko w filmie. No to zobaczyłam film.
Długo zbierałam się do przeczytania książki „Powerful. Jak zbudować kulturę wolności i odpowiedzialności”. Dużo o niej słyszałam i bardzo nie chciałam mieć jej za sobą. Bałam się, że po jej lekturze długo nie sięgnę po żadną pozycję dotyczącą kultury organizacyjnej, bo ta zwyczajnie zmiażdży konkurencję. Czy tak się stało?