Walentynki czuć w powietrzu. Każda firma składa pracownikom życzenia. Funkcjonują poczty walentynkowe, rozdawane są “serduszkowe” upominki, a na socjalach aż roi się od różanych życzeń i zdjęć. A gdyby tak zastanowić się nad drugą stroną medalu – czyli nad sympatią pracowników do firmy? Czy taka relacja funkcjonuje? Co daje ona firmie, a co pracownikom? I co ma do tego eNPS? Sprawdźmy.
Stworzenie dobrej strategii EB to suma kilku działań: dobre przygotowanie, solidny desk research, dobrze przeprowadzone badania oraz celne zebranie wniosków, które złożą się na określenie EVP. Proces ten rozkładam na czynniki pierwsze, aby ułatwić Ci Twoją pracę nad strategią EB. Dziś jeszcze głębiej wchodzę w temat realizacji strategii.
Ten moment, kiedy employer branding wnoszony jest na wyższy poziom często powiązany jest z decyzją o wyznaczeniu strategii działań. Inaczej robią to duże i małe organizacje. Przyjrzyjmy się dziś tym pierwszym.
Kiedy ponad rok temu zmieniałam pracę, czułam podekscytowanie. To była przemyślana decyzja, którą po tych blisko 13 miesiącach mogę nazwać strzałem w dziesiątkę. Wiele się nauczyłam, jeszcze więcej przede mną. Z rumieńcami na twarzy dzielę się tym, jak wróciłam na właściwe zawodowe tory.
Do lektury Candidate experience. Jeszcze kandydat czy już klient? Mai Gojtowskiej zabierałam się długo. Wcześniej zrobiłam research wrażeń czytelniczych, chyba po to, aby znaleźć n-ty powód do jej przeczytania. No i kiedy klamka zapadała, a książka została przeczytana, czas na moje wrażenia.
Oglądając serial, chcemy się zrelaksować, odpocząć od obowiązków, codzienności, pracy. Bywa tak, że myśli uparcie krążą wokół zawodowych tematów. Krążą niczym zło po Hawkins. Efektem tego może być wtedy zbiór skojarzeń Stranger Things - employer branding.
Slogany o idealnym miejscu pracy widnieją w ofertach pracy i na ustach rekruterów. Sztandary transparentności i obietnice pomalowane na zielono karmią kandydatów. Czy warto kusić? Czym, kiedy i jak? Sprawdźmy.
Inspiracją do dzisiejszego tekstu był artykuł o kierowcach autobusów. Każdy EB-owiec życzyłby sobie w zespole takich pasjonatów. Zabieram was na przejażdżkę.
Tyle się mówi o pracy rekrutera opartej na danych. O tych wskaźnikach, statystykach i innych pomiarach. Wszystkie te narzędzia i liczby mają pomóc w poszukiwaniu pracowników. A ja bym chciała zapraszać ludzi do współpracy, a nie łowić talenty. Czy tak się da?
Kiedy pracownik mówi to gorzkie słowo „odchodzę”, zaczyna się ciąg często nieskoordynowanych działań, które mają na celu albo zatrzymanie go w firmie, albo wypuszczenie na wolność w utrudnionych warunkach. A przecież można inaczej – po ludzku.