Nie wiem, czy to pandemia uwypukla społeczne niezadowolenie i rozczarowanie pracą zawodową, czy to kwestia moich rozmów z ludźmi, jednak postanowiłam podjąć dziś niełatwy temat toksycznego środowiska pracy. Nie będzie to poradnik jak żyć, ale raczej na co zwrócić uwagę, żeby uświadomić sobie, że czas zwinąć żagle.
Oficjalnie zaczęły się wakacje. Da się to odczuć nie tylko na drogach, ale też na firmowych korytarzach. Ciśnienie jakby opadło. Na chwilę wszyscy zwolnili, obrali kierunek wakacyjny. Kiedy pracownicy wyczekują urlopów, EB-owcy planują, jak uatrakcyjnić ten letni czas dla zespołów. I o tym dziś, o integracjach w wakacje.
Budowanie strategii employer brandingowej jest procesem złożonym. Każdy element, który składa się na finalny dokument, musi być zrealizowany z dużą starannością i koncentracją na wyznaczonym celu. Tu nie ma miejsca na przypadkowe elementy. Aby ich uniknąć, dobrze jest podzielić pracę na etapy. Jak? O tym napiszę w nowej serii tekstów: strategia bez pomyłek. A oto pierwszy z nich.
Ale ten czas leci. Minął już ponad rok, od kiedy zamknięto nas w domach i pozwolono pracować w trybie home office. I kiedy już przyzwyczailiśmy się do pracy w kapciach, dwóch metrów odległości od łóżka do komputera powoli wracamy do wcześniejszego porządku. Dla jednych ulga, dla innych żal. Jak nasycić wilka i ocalić owcę?
Minęło już trochę czasu, od kiedy skończyłam czytać książkę Zyty Machnickiej „Lepszy pracodawca”. Przyszedł zatem czas, aby skomentować lekturę. Postaram się nie spoilerować.
Nie tak dawno obchody Dnia Kobiet kojarzone były z goździkami i rajstopami w kolorze burego brązu. Łezka kręci się w oku. Nadeszła era kreatywnych celebracji.
Ile razy słyszałam to zdanie „komunikacja to nasza mocna strona” wypowiadane z kpiącym uśmiechem – nie zliczę. I chyba nikogo nie zdziwi, gdy napiszę, że każda firma, duża czy mała, ma mniejsze lub większe problemy w zakresie komunikacji ze swoimi pracownikami. Z czego to wynika? Czy mogą w tym pomóc gadające głowy albo chodzenie w cudzych butach? A może warto wziąć przykład z owiec?
Mam takie spostrzeżenie, że im większa firma, tym osoba prezesa bardziej owiana jest tajemnicą. Zgodzicie się ze mną? W employer brandingu aktywność CEO jest nieoceniona na każdym etapie życia firmy. I właśnie o tym dziś. Zapraszam.
Każdy z nas przy zmianie pracy, choć raz szukał opinii o potencjalnym pracodawcy. Przemierzał najciemniejsze zakamarki internetu, aby znaleźć odpowiedź na pytanie: czy warto u nich pracować? Pracodawcy wiedzą o tym, że non stop poddawani są ocenie i reagują dwojako: milczą jak zaklęci lub wchodzą w polemikę, z różnym skutkiem. Która ze strategii jest lepsza? Jak reagować na hejt, a jak na zbieranie laurów? Jaką rolę odgrywają opinie o pracodawcy w employer brandingu?
Skoro to czytasz, prawdopodobnie jesteś już po lekturze wprowadzającej w temat, dlatego bez zbędnego przedłużania, przechodzę do rzeczy.